Levensverhalen

Bij gebruik van materiaal uit de mediabank dient steeds een correcte bronvermelding gebruikt te worden: verwijzen naar www.madeinaalst.be én vermelden van de collectie waaruit het materiaal afkomstig is.

Wat moet een archief bewaren opdat toekomstige generaties een goed beeld zouden hebben van het leven in Aalst ?

 

Dat is een van de kernvragen waar medewerkers van het archief dagelijks mee bezig zijn. Wat wil een bezoeker van het archief over 100 jaar terug kunnen vinden over de stad van zijn (voor)ouders, zijn geboortehuis, school, voetbalclub of vrouwenvereniging?

 

Eén van de mogelijke interessevelden in de toekomst zal ongetwijfeld het migratievraagstuk zijn. Het migratiefenomeen is van alle tijden en in alle tijden vonden migranten hun weg naar Aalst. Van Spaanse huurlingen tijdens de godsdienstoorlogen in de zestiende eeuw tot Engelse soldaten na de bevrijding in 1944.

 

Vanaf de jaren 70 van de twintigste eeuw kwamen daar ook Turken bij. De meeste Aalsterse Turken of Turkse Aalstenaars zijn afkomstig uit het stadje Emirdag. Emirdag is een stadje in de provincie Afyonkarahisar in Turkije. Het telde in 1997 zowat 21.127 inwoners. In Emirdag is er veel landbouw, veeteelt en handnijverheid, maar het stadje is vooral gekend vanwege de vele immigranten die naar West-Europa immigreerden, voornamelijk naar België. Zo zijn er veel mensen uit Emirdag vertegenwoordigd in Aalst, Gent, in de Brusselse gemeente Schaarbeek en Sint-Joost-ten-Node.

Ook Spaanse gastarbeiders vonden hun weg naar de textielfabrieken van Aalst vanaf de jaren 60. Velen van hen werkten toen al een tijdje in de Limburgse steenkoolmijnen maar toen het daar economisch wat slechter begon te gaan ging de personeelsdirecteur van de Filature du Canal hen warm maken voor een leven in Aalst.

 

Deze nieuwkomers hebben allemaal hun eigen geschiedenis, maar tot voor kort was daarvan weinig of niets terug te vinden in het archief van de stad. Met deze korte bijdrage hopen we ook dit onderdeel van onze stadsgeschiedenis voor de toekomst te vrijwaren. Wie waren de eerste migranten die in Aalst kwamen wonen en werken? Wat herinneren zij zich van hun eerste tijd hier en hoe werden ze ontvangen door de Aalstenaar ? De antwoorden op deze vragen zijn evenzeer een onderdeel van ons stadsverhaal. In tegenstelling tot andere verhalen waar geschreven bronnen het antwoord kunnen bieden, moet men het migratieverhaal schrijven aan de hand van andere bronnen. Vandaar deze eerste aanzet tot een 'oral history' project onder de titel : 'Levensverhalen'.

 

Naar aanleiding van de Week van de Smaak 2009, met als gastland Turkije, startte het stadsarchief van Aalst in samenwerking met de cultureel-erfgoedcel van deze stad een beperkt onderzoek naar de migratiegeschiedenis van onze Turkse stadsgenoten. Het project ontving van de Vlaamse overheid de prijs voor de diversiteit. Naar aanleiding van de Week van de Smaak 2010, met gastland Spanje, werd een tweede luik aan de Levensverhalen toegevoegd. VRT-journaliste Phara de Aguirre, zelf een Aalsterse met Spaanse roots, ging opzoek naar het verhaal achter de Aalsterse Spanjaarden.